czwartek, 10 maja 2012

Prolog

Czasami człowiek myśli, że życie jest takie piękne. Tyle wspaniałości dokoła, świat jest przecież tak cudowny. Przychodzi jednak moment, gdy ten chwalebny światopogląd ulega ogromnej próbie. Może jest to odejście bliskiej osoby, może utrata pracy i środków do życia, a może... no właśnie. Może to po prostu miłość. Miłość? To przecież najwspanialsze uczucie! - ktoś powie. A jednak, niewykluczone, że niezupełnie ma rację. Lub nie tyle, co myli, a raczej nie potrafi kochać. Niewielu ludzi posiada tę sztukę. Człowiek z miłości i do miłości został stworzony, ale czy potrafimy kochać? Bez egoizmu, zazdrości, zawiści? Posiąść taką miłość - najlepsza na świecie rzecz. Mało kto jednak dociera do etapu tej prawdziwej, choć wielu twierdzi, że ją przeżyło. Obłudna miłość może stać się największą tragedią człowieka.

3 komentarze:

  1. Witam,
    bardzo ciekawe opowiadania!
    zachęcam do przeczytania opowiadania mojego autorstwa.
    Dopiero co zaczynam,także proszę o ocenę z przymrożeniem oka.
    http://swiadeknaoczny.cba.pl/index.php/przypadkowyswiadek

    OdpowiedzUsuń
  2. Zapraszam na mojego bloga: http://true-story-true-life.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  3. Hej, blog zapowiada się bardzo ciekawie. Czekam na opowiadanie ;)
    Zapraszam na mojego bloga: occulta-memorias.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń